Καταληκτική ομιλία στη Ρωσία – Το ζήτημα της ειρήνης

Αν οι άνθρωποι έπαιρναν σοβαρά υπόψη την έκκληση του Θεού για προσευχές, όλοι, άνδρες και γυναίκες, θα ήταν ήδη άγιοι. Αν κάποιος αποδεχόταν και εφάρμοζε την Ενότητα στην πολυμορφία ανάμεσα στις Εκκλησίες, όπως το ζητάει ο Κύριος, θα υπήρχε ήδη η ελπίδα πως η Προσευχή του Ιησού στον Πατέρα θα εκπληρωθεί. Εάν κάθε άνθρωπος ανταποκρινόταν στην Αγάπη του Θεού που την αναπτύσσει για τον καθένα μας στο Μήνυμά Του της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, η ζωή μας θα μετατρεπόταν σε έναν Ύμνο Αγάπης. Εάν ο κόσμος έπαιρνε στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις του Χριστού για την μανία του Σατανά τις έσχατες αυτές ημέρες, ο τελευταίος θα είχε ήδη νικηθεί και διωχθεί από τις καρδιές των ανθρώπων και από τον κόσμο. Εάν όλες οι θρησκείες του κόσμου ανταποκρίνονταν στην έκκληση του Θεού για συμφιλίωση, όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες θα αναγνώριζαν ήδη ο ένας τον άλλο σαν αδελφούς και αδελφές, που  κατάγονται όλοι από την ίδια Πηγή.

Και αν συνειδητοποιούσαν όλοι ότι ζούμε σε μια περίοδο ανείπωτης Χάρης και Ελέους και ότι ο Θεός ανανεώνει με μεγάλη δύναμη τη δημιουργία Του, ποτέ δεν θα παύαμε να δοξάζουμε τον Θεό νύχτα και μέρα και οι καρδιές μας θα μετατρέπονταν σε ένα φλογερό καμίνι ζήλου!

Ας διδαχθούμε από τους παλαιούς Προφήτες, πώς κατά την πορεία τους έμαθαν την αυταπάρνηση βάζοντας πρώτα τα Συμφέροντα του Θεού και τον Ίδιο τον Θεό στην ζωή τους. Έμαθαν να απογυμνώνονται από τον εγωισμό τους και τη θέλησή τους.

Ας γίνουμε σήμερα μαχητές της δικαιοσύνης ζητώντας από τον Θεό ένα ακατάβλητο θάρρος, ας αφήσουμε τον ζήλο και την αγάπη που έχουμε για τον Θεό να στραφεί προς το καλό και τη δόξα του Θεού. Μπορεί να είμαστε αδύναμοι, αλλά ο Θεός θα μας στηρίξει με τη δύναμή Του. Μπορεί να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, αλλά στον αγώνα μας μπορούμε να εμπιστευθούμε τον Θεό, ο οποίος θα μας διδάξει πώς να επιμείνουμε και να εκπληρώσουμε την αποστολή μας δοξάζοντάς Τον.

Πρέπει να επιτρέψουμε στον Θεό να μας απαλλάξει από κάθε τι κοσμικό, ώστε να αποτυπώσει μέσα μας την Δική Του Αγία Εικόνα. Όσο σκληρά κι αν μας κατατρέχουν οι καταπιεστές μας, εμείς δεν θα λυγίσουμε ούτε θα νικηθούμε, αλλά αντίθετα εκείνοι θα ζαρώσουν ενώπιον μας. Με την πτωχεία του πνεύματός μας, θα δώσουμε στον Θεό τη δυνατότητα να μας επισκεφθεί με το Φως Του και να μας φωτίσει με Σοφία. Με την αθλιότητά μας και την ανικανότητά μας, ο Θεός θα δώσει ευγένεια στο πνεύμα μας για να εκπληρώσουμε άφοβα τον Λόγο Του.

Επομένως, ας ξεφύγουμε από τον εφησυχασμό και την άνεση που μας προσφέρει ο κόσμος κι ας σπάσουμε αυτό το ασφαλές κουκούλι που αφήσαμε να πλεχθεί γύρω μας, ας σπάσουμε τα δεσμά μας κι ας ελευθερωθούμε για να κερδίσουμε αυτά που έλαβαν οι προφήτες τον παλιό καιρό. Και τότε η ψυχή μας θα μετατραπεί σε μια πηγή από δάκρυα μετάνοιας, όταν συνειδητοποιήσουμε Ποιος ήταν Εκείνος που στεκόταν έξω από την πόρτα της καρδιάς μας και χτυπούσε όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Ιησούς μου είπε μια μέρα: «Μην επιτρέψεις ποτέ κάτι να σε αποθαρρύνει αν δεν έρχεται αμέσως η ειρήνη, γιατί, άκουσες ποτέ να γεννήθηκε χώρα σε μια μέρα; Όπως η γη δίνει τη βλάστησή της και όλοι οι σπόροι που σπάρθηκαν φυτρώνουν μες στα περιβόλια, έτσι κι Εγώ, ο Κύριος, θα σας χαρίσω φανερά τη σωτηρία και τη δόξα σας μπροστά σε όλα τα έθνη».

Θα ολοκληρώσω δίνοντάς σας το μικρό παράδειγμα ενός δέντρου: Όλα τα κλαδιά ενός δέντρου είναι άγια αν η ρίζα είναι άγια. Χωρίς αμφιβολία, κάποια από τα κλαδιά έχουν αποκοπεί, και, σαν βλαστοί άγριας ελιάς, έχετε μεταμοσχευθεί ανάμεσα στα υπόλοιπα για να μοιραστείτε μαζί τους τον πλούσιο χυμό που παρέχει η ίδια η ελιά. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι αν θεωρείτε ότι είστε ανώτεροι από τα άλλα τα κλαδιά, θυμηθείτε ότι δεν συντηρείτε εσείς τη ρίζα, η ρίζα είναι που σας συντηρεί. Και η ρίζα είναι ο Θεός.

Συνεπώς, έχουμε όλοι όχι μόνο έναν σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουμε στη διατήρηση της ειρήνης και της ενότητας, αλλά και μια υποχρέωση. Ελπίζω ειλικρινά ότι θα έρθει η μέρα που με τις προσπαθειές μας θα επιτύχουμε την ειρήνη που στοχεύουμε όλοι εμείς και που ο Θεός περιμένει από εμάς, και ότι μια μέρα θα μπορέσουμε να πούμε ειλικρινά ο ένας τον άλλο: «αδελφέ μου, αδελφή μου».