Η Βασούλα Τοποθετείτε επι των Διαθρησκειακών Διαλόγων

Ανάμεσα σ’ αυτά που αναφέρει η Παναγία απευθυνόμενη στους οραματιστές στο Μετζουγκόριε, υπάρχει και μια αναφορά σε μια Μουσουλμάνα, ονόματι Πάσα, ότι αυτή είναι το πιο άγιο άτομο στο χωριό. Οι οραματιστές απάντησαν: «Μα η Πάσα είναι Μουσουλμάνα», και η Παναγία το επιβεβαίωσε. Αυτή η δήλωση, βέβαια, ήταν μια εντυπωσιακή αποκάλυψη για όλους αυτούς που ακολουθούσαν τα μηνύματα του Μετζουγκόριε από την Δέσποινα της Ειρήνης.

Ας προσπαθήσουμε όμως να καταλάβουμε γιατί η Παναγία διάλεξε να το αναφέρει αυτό. Για ποιο σκοπό η Παναγία θέλησε να μας μεταδώσει μια τέτοια αποκάλυψη; Μήπως προσπαθούσε να μας διδάξει ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους από την εμφάνιση, από διαδόσεις ή από τη θρησκεία, γιατί έτσι θα διαφέραμε από τον τρόπο με τον οποίο κρίνει ο Θεός, που γνωρίζει την καρδιά του καθενός; Μήπως αυτό σημαίνει ότι είναι άδικος ο Θεός; Ποτέ! Δεν είπε στον Μωυσή: «Θα συγχωρώ εκείνον που θέλω να συγχωρήσω και θα σπλαχνίζομαι εκείνον που θέλω να σπλαχνιστώ», Εξ 33:19; Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι στην Αγία Γραφή ο Απ. Παύλος μας συμβουλεύει προς Ρωμ 14:10, «Γιατί λοιπόν εσύ, ο ασθενικός στην πίστη, κατακρίνεις τον αδελφό σου; Κι εσύ ο ισχυρός στην πίστη, περιφρονείς τον αδελφό σου; Όλοι μας θα σταθούμε μπροστά στο Χριστό, για να δώσουμε λόγο.» Επομένως, ας θυμηθούμε τι είναι γραμμένο στον Ησαΐα 55:8-9 όπου λέει ο Θεός: «‘Οι σκέψεις μου δεν είναι σαν τις δικές σας σκέψεις’, λέει ο Κύριος, ‘και τα έργα σας δεν είναι όπως τα δικά μου έργα. Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, τόσο απέχουν τα έργα μου απ’ τα δικά σας, οι σκέψεις μου από τις σκέψεις σας.’» Ο Θεός δεν κρίνει με βάση τη θρησκεία, αλλά από την ηθική και τις αρετές που περιέχει η καρδιά του ατόμου. Θα μπορούσε η καρδιά αυτής της γυναίκας να ήταν καθαρή σαν ενός μικρού παιδιού; Θα μπορούσε να αγαπάει τον Θεό και όλους γύρω της; Να σας υπενθυμίσω επίσης τι μας είπε ο Ιησούς στα μηνύματα της ΑΕΘΖ: «Την ημέρα της Κρίσεως, ο Θεός θα μας κρίνει ανάλογα με το μέτρο της αγάπης που είχαμε εδώ στη γη.» (5 Αυγούστου 2000)

Φυσικά, υπήρξαν αμφιβολίες εκ μέρους των Χριστιανών, οι οποίοι αμφισβήτησαν πως αυτό το μήνυμα προήλθε πραγματικά από την Παναγία, επειδή και πάλι εδώ, όταν ο Ουρανός προσφέρει μια διαφορετική άποψη από τον τρόπο που κρίνει ο Θεός, που διαφέρει τελείως από τη δική μας κρίση, την υπερηφάνεια και τις παγιωμένες μας προκαταλήψεις απέναντι των άλλων, οι άνθρωποι δεν τα εγκαταλείπουν εύκολα. Προτιμούμε να αμφιβάλλουμε για το τι λέει ο Χριστός ή η Παναγία στα μηνύματά Τους παρά να τα δεχτούμε, να εμπιστευθούμε και να πιστέψουμε στη δικαιοσύνη του Θεού.

Ας δούμε επίσης ένα άλλο μήνυμα από τη Βασίλισσα της Ειρήνης στο Μετζουγκόριε, όπου εξηγεί στους οραματιστές ότι ο Θεός είναι Θεός όλων και ότι είναι ο άνθρωπος που κάνει τις διαιρέσεις. Τα ίδιο λέει και η Παναγία, όταν «τόνισε τις αδυναμίες των θρησκευόμενων ανθρώπων, ειδικά σε μικρά χωριά – για παράδειγμα, εδώ στο Μετζουγκόριε, όπου υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ Σέρβων Ορθοδόξων και Μουσουλμάνων», είπε η οραματίστρια Mirjana Dragicevic Soldo. «Αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι καλός. Η Παναγία τόνιζε πάντα ότι υπάρχει μόνο Ένας Θεός, και ότι οι άνθρωποι έχουν επιβάλει έναν αφύσικο διαχωρισμό. Δεν μπορεί κάποιος να πιστεύει πραγματικά, να είναι αληθινός Χριστιανός, αν δεν σέβεται και τις άλλες θρησκείες.» (Daniel Maria Klimek, Medjugorje and the Supernatural: Science, Mysticism, and Extraordinary Religious Experience, Oxford University Press 2018, σελ. 41.)

Όλοι μας σε αυτόν τον πλανήτη ανήκουμε στον Θεό και είμαστε παιδιά του Θεού. Μια άλλη οραματίστρια, η Vicka, εξήγησε μια μέρα τον τρόπο με τον οποίο η Παναγία την έκανε να καταλάβει τη δημιουργία μας. Είπε: «Τίποτα δεν είναι σύμπτωση. Όλα είναι έργο του Θεού. Πριν φτιάξει ο Θεός αυτόν τον κόσμο, διαμόρφωσε τον καθένα μας. Η Παναγία είπε ότι μας γνώριζε. Μας κάλεσε με το όνομά μας προτού να φτιάξει τον κόσμο. Ο Θεός γνωρίζει πλήρως τον καθένα μας και μας αγαπάει πριν ακόμη μπούμε στη μήτρα της μητέρας μας. Επέλεξε τον συγκεκριμένο αιώνα στον οποίο θα γεννηθούμε: την εθνικότητά μας, την οικογένειά μας, το φύλο μας, τις δυνάμεις μας και τις αδυναμίες μας. Όλα όσα είμαστε και όσα έχουμε είναι δώρα από τον Θεό.»

https://www.medjugorje.com/medjugorje-today/medjugorje-headlines/tragedy-of-realization.html

Και σε ένα άλλο απόσπασμα, η Παναγία φανέρωσε στους οραματιστές στο Μετζουγκόριε: «Πείτε σ’ αυτόν τον ιερέα, πείτε σε όλους, ότι εσείς είστε διηρημένοι πάνω στη γη. Οι Μουσουλμάνοι και οι Ορθόδοξοι, όπως και οι Καθολικοί, είναι ΙΣΟΙ στα μάτια του Υιού μου και τα δικά Μου. Είστε όλοι παιδιά μου. Βέβαια, δεν είναι ίσες όλες οι θρησκείες, αλλά όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον του Θεού… Όσοι δεν είναι Καθολικοί, δεν είναι λιγότερο πλάσματα πλασμένα κατ’ εικόνα Θεού, και προορίζονται να επιστρέψουν μια μέρα στον Οίκο του Πατέρα.» (The Final Harvest, Weible σελίδα 85-86).

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε αυτή τη διαφορά. Η Δέσποινα της Ειρήνης μας λέει ότι όλες οι θρησκείες δεν είναι ίσες, αλλά όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον του Θεού. Τα δόγματα και οι ψυχές δεν είναι το ίδιο πράγμα, οπότε δεν πρέπει ποτέ να συγχέουμε αυτές τις δύο πτυχές. Παρακάτω υπάρχει μια συνέντευξη με την οραματίστρια Ivanka Ivankovic και τον π. Svetozar Kraljevic τον Φεβρουάριο του 1983. (π. Michael O’Carroll, Medjugorje: Facts, Documents, Theology, σ. 254)

π.: Είναι σημαντικό οι άνθρωποι καλής πίστης, ανεξάρτητα από ομολογίες, να μη στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Αλλά πες μου περισσότερα για αυτό. Τι είπε η Παναγία γι’ αυτό;

Ιv: Η Παναγία είπε ότι οι θρησκείες είναι χωρισμένες πάνω στη γη, αλλά οι άνθρωποι όλων των θρησκειών γίνονται αποδεκτοί από τον Υιό της.

π.: Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι πηγαίνουν στον Παράδεισο;

Iv: Εξαρτάται από το τι τους αξίζει.

π.: Ναι, αλλά πολλοί δεν άκουσαν ποτέ για τον Χριστό.

Ιv: Ο Χριστός τα ξέρει όλα αυτά. Εγώ δεν τα ξέρω. Η Παναγία είπε, βασικά, οι θρησκείες έχουν ομοιότητες. Αλλά πολλοί άνθρωποι έχουν διαχωριστεί, λόγω θρησκείας, και έχουν γίνει εχθροί ο ένας για τον άλλο.

π.: Σε ευχαριστώ, Ivanka, για αυτή τη συζήτηση και τη μαρτυρία!

Τώρα λοιπόν ξέρουμε και πρέπει να γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν διαφεύγει από τον Θεό και  τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία. Πρέπει να σταματήσουμε να αμφισβητούμε τον Θεό! Δεν υπάρχουν συμπτώσεις για τον Θεό. Ο Θεός μάς γνώριζε πριν γεννηθούμε. Ήξερε τα πάντα για εμάς. Όπως είπε στα μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, ‘σε γνώριζα πριν γεννηθείς’. Μερικές φορές έχουμε την τάση να πάρουμε αυτή τη φράση συμβολικά, προσπαθώντας να την ερμηνεύσουμε με διαφορετικούς τρόπους, αλλά δεν πρέπει να το κάνουμε. Πραγματικά μας γνώριζε πριν γεννηθούμε. «Κι αν σε κάποιο σημείο σκέφτεστε διαφορετικά», επιβεβαιώνει ο απ. Παύλος, «ο Θεός και σ’ αυτό θα σας φανερώσει το σωστό. Όπου κι αν έχουμε φτάσει, ας συνεχίσουμε το δρόμο που ακολουθήσαμε ως τώρα, ας έχουμε το ίδιο φρόνημα.»(Φιλ 3:15-16).

Γεννήθηκα στις 18 Ιανουαρίου, όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι μέχρι τώρα. Αυτή η ημερομηνία που ο Θεός επέλεξε να γεννηθώ είναι σημαντική για την αποστολή που σκόπευε να μου αναθέσει πριν δημιουργήσει τον κόσμο: να καλέσω όλες τις Εκκλησίες να συμφιλιωθούν και να ενωθούν στην ποικιλομορφία τους. Η 18^η Ιανουαρίου είναι η πρώτη μέρα της εβδομάδας προσευχής για την Ενότητα. Την εποχή που γεννήθηκα, αυτή η ημερομηνία ήταν και η εορτή της Έδρας του αποστόλου Πέτρου.

Στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, διατηρείται ευλαβικά το σεβάσμιο λείψανο της Έδρας του αποστόλου Πέτρου – ένα παλιό ξύλινο κάθισμα που χρονολογείται από τον 1^ο αιώνα, και δωρίστηκε στην ίδια Βασιλική από τον Ρωμαίο γερουσιαστή Pudens, ο οποίος είχε μεταστραφεί. Η σεβάσμια Έδρα που εκτίθεται τώρα στο πίσω μέρος της αψίδας της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου της Ρώμης πιστεύεται ότι είναι μία από αυτές τις Έδρες. Ο απόστολος Πέτρος χρησιμοποιούσε συνήθως αυτό το κάθισμα για να διδάξει στη διάρκεια της παραμονής του στη Ρώμη μέχρι το μαρτύριό του. Αργότερα, αυτό το ξύλινο κάθισμα έγινε σύμβολο της παπικής εξουσίας (Έδρα) και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε από πολλούς διαδόχους του.

Ο Κύριος μου εμφύσησε, μέσω του Αγίου Πνεύματος, την επιθυμία να υπερασπιστώ την Έδρα του Πέτρου, αν και γεννήθηκα σε μια Ελληνορθόδοξη οικογένεια και εξακολουθώ να είμαι Ορθόδοξη. Γνωρίζουμε ότι το Πνεύμα έρχεται να μας βοηθήσει στην αδυναμία μας, και είναι βέβαιο ότι ήμουν η πιο αδύναμη για το θείο κάλεσμα, καθώς μου ήταν αδύνατο να αντιληφθώ ότι μια μέρα θα με διάλεγε για να υπακούσω στο κάλεσμα για ενότητα και θα με έστελνε σε πολλά έθνη για να τους καλέσω στην προσευχή, στη μετάνοια, στη συμφιλίωση, στην ειρήνη και στην ενότητα.

Φυσικά, όταν υπερασπίζομαι τον Πάπα και την Έδρα του από εκείνους που με μανία προσπαθούν να εκτοπίσουν ακόμα και σήμερα τον Πάπα Φραγκίσκο, κάποιοι από τους Ορθόδοξους αδελφούς μου με βλέπουν σαν προδότη, σαν Ιούδα. Αλλά η συνείδησή μου, μαζί με το Άγιο Πνεύμα, με βεβαιώνει ότι πρέπει να παραμείνουμε πιστοί σε αυτόν τον Πάπα. Ακόμη και τότε που ο Χριστός δεν ήταν ευχαριστημένος που οι Χριστιανοί έκριναν τον Πάπα και μου είχε δώσει ένα μήνυμα για να το διανείμω, όσοι είχαν ήδη αρνητική γνώμη για αυτόν τον Πάπα, δεν πίστευαν ότι αυτό το μήνυμα προερχόταν από τον Χριστό! Μερικοί μάλιστα με χλεύασαν, όχι μόνο επειδή είμαι μια Ορθόδοξη που υπερασπίζεται την Έδρα του Πέτρου και τον ίδιο τον Πάπα, αλλά επειδή -τι ειρωνεία!- διώκομαι από τους ίδιους ανθρώπους που περιβάλλουν αυτή την Έδρα! Δεν κερδίζω τίποτα υποστηρίζοντας την Έδρα του Πέτρου και τον Πάπα, αλλά το Άγιο Πνεύμα με προτρέπει να το κάνω. Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός ήξερε ότι θα συνέβαινε αυτό και μου μίλησε για τέτοιους διωγμούς από την αρχή της κλήσης μου, κι έτσι από εκεί πηγάζει η δύναμή μου: έχοντας επίγνωση ότι ο Θεός είναι στο πλευρό μου, δεν φοβάμαι. Δεν κλονίζομαι ούτε ανησυχώ, γιατί Εκείνος τα έχει όλα υπό τον έλεγχό Του!

Σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, παράλληλα με την ημερομηνία γέννησής μας, ακόμα και το όνομα που φέρουμε είναι σημαντικό. Το όνομά μου, Βασιλική, σημαίνει κόρη του Βασιλιά, ή βασιλικό πρόσωπο. Το δεύτερο όνομά μου, το οποίο είναι Παρασκευή, έχει επίσης συμβολικό νόημα: ‘ετοιμάστε τον δρόμο για τον Κύριο’, στα ελληνικά ‘Παρασκευή’ σημαίνει και η ημέρα της εβδομάδας. Προετοίμαζα τον δρόμο για τον Κύριο με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος που λέει ότι επίκειται η Επιστροφή του Κυρίου, μεταδίδοντας τα μηνύματά Του σε όλο τον κόσμο, καλώντας τους ανθρώπους να μετανοήσουν και να μεταστραφούν, καλώντας τους να μετατρέψουν τη ζωή τους σε μια αδιάλειπτη προσευχή, καλώντας τις Εκκλησίες να συμφιλιωθούν, λέγοντάς τους ότι αυτές είναι οι έσχατες ημέρες του ελέους και της χάριτος από τον Θεό μας. Πρέπει να είναι έτοιμοι και να προσεύχονται, πρέπει να συμφιλιωθούν καθώς βρισκόμαστε στα πρόθυρα αυτών των δραματικών γεγονότων που έχουν αναγγελθεί!

Έχω μοιραστεί τις πνευματικές μου εμπειρίες για τότε που ο Θεός Πατέρας με πλησίασε για πρώτη φορά και μου μίλησε. Καθώς μιλούσε, ήταν σαν να Τον γνώριζα! Σαν να Τον είχα συναντήσει παλιότερα. Και όχι μόνο αυτό, με έκανε να αισθάνομαι ασφαλής και ότι είμαι στο σπίτι. Όχι το σπίτι μου στη γη, αλλά το σπίτι μου στον Ουρανό. Ξαφνικά, ο επίγειος πατέρας μου δεν ‘μετρούσε’ όπως πριν, γιατί κι αυτός ήταν ένα όργανο για να μπορέσω να γεννηθώ. Αυτή η επίγνωση δεν ήταν απλά ένα συναίσθημα μέσα μου, αλλά ήξερα! Ήξερα μέσα μου, χωρίς καμιά αμφιβολία, ότι ο Θεός είναι ο αληθινός μου Πατέρας και κανένας άλλος, ότι ήμουν  οστό από το Οστό Του και σάρκα από την Σάρκα Του. Και έτσι τα λόγια του Χριστού, όταν αποκαλούμε τον Δημιουργό, Πατέρα μας, είναι τόσο σημαντικά και τόσο αληθινά! Αλλά εισχωρήσαμε ποτέ πλήρως σ’ αυτά και τα κατανοήσαμε σε βάθος; Τις στιγμές αυτές της μακαριότητας, ήξερα ότι πράγματι ανήκα στο Θεό, ότι προήλθα από Αυτόν, ότι ήμουν ο σπόρος του και ότι ήμουν δική Του.

Επιπλέον, αυτό που ήταν εντυπωσιακό ήταν η απλότητά Του και ο πατρικός τρόπος που μου μιλούσε. Η τρυφερότητά Του ήταν τόσο φυσική και τόσο παρηγορητική, που με γέμισε ζεστασιά και ασφάλεια στη διάρκεια της παρουσίας Του. Αυτά τα λίγα λεπτά που μου μίλησε θα είναι για πάντα φυλαγμένα σαν θησαυρός στη μνήμη μου, γιατί μου έμειναν αξέχαστα. Η παρουσία Του και ο τρόπος που μου μιλούσε ήταν σαν να μην είναι η πρώτη φορά, επειδή ο τόνος της Φωνής Του ήταν σαν να τον είχα ξανακούσει! Ήταν τόσο γνώριμος που ένιωσα ότι συγγένευα μαζί Του. Εκείνη τη στιγμή αισθάνεσαι την ειρήνη, την ασφάλεια και την ελευθερία που θα πρέπει να έχουμε όταν Του μιλάμε, χωρίς να φοβόμαστε, γνωρίζοντας ότι δεν θα μας παρεξηγήσει, γιατί θα είναι εκεί για να ακούσει με χαρά το παιδί Του. Αυτή η πνευματική παρ’ αξίαν εμπειρία μου με τον Θεό Πατέρα, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι θα ήθελα να είμαι παντοτινά μαζί Του, γιατί ήξερα χωρίς ίχνος αμφιβολίας ότι προέρχομαι απ’ Αυτόν και ότι Αυτός είναι ο αληθινός Μπαμπάς μου!

Όλοι, λοιπόν, καταγόμαστε απ’ Αυτόν. Είναι η Άπειρη Αγάπη. Μας αγαπά, όπως μου είπε στην ΑΕΘΖ, όλους με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από το ποιοι είμαστε ή σε ποια χώρα γεννηθήκαμε. Δεν υπάρχει κανένα ίχνος εχθρότητας μέσα Του, κανένα ίχνος προκατάληψης, κανένα ίχνος σκότους, γιατί είναι καθαρό Φως. Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, εμείς είμαστε εχθρικοί απέναντι σε ανθρώπους που τυχαίνει να κληρονομούν άλλες θρησκείες από την Χριστιανική; Ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε; Έχουμε γίνει τόσο αλαζόνες και τόσο σίγουροι για την ορθότητά μας ώστε, με το να κρατούμε απόσταση από τους άλλους που ακολουθούν άλλες θρησκείες, να νομίζουμε πως κάνουμε το σωστό κι ότι αυτό αρέσει στον Θεό; Ο απ. Παύλος μας θυμίζει στην Ρωμ 2:1, «Αλλά κι εσύ, άνθρωπέ μου, που κατακρίνεις αυτή τη διαγωγή, δεν είσαι λιγότερο ένοχος. Γιατί, κρίνοντας τον άλλο, καταδικάζεις τον ίδιο τον εαυτό σου, αφού κι εσύ ο κριτής κάνεις τα ίδια.»

Αν ζούμε με προκαταλήψεις, θα πρέπει να θεραπευθούμε. Το Πνεύμα του Κυρίου συνεχώς και με δύναμη ανοίγει τον δρόμο και μας ωθεί να συμφιλιωθούμε και να κάνουμε ειρήνη με όλους. Και το πιο σημαντικό, ο Ιησούς θέλει να δείξει την αγάπη Του μέσα από εμάς, μέσα από την αποδοχή μας να δούμε κι αυτούς σαν παιδιά του Θεού και να τους αγαπήσουμε όπως τους αγαπά ο Θεός. Η Παναγία το τόνισε αυτό σε πολλά μηνύματά Της στους οραματιστές του Μετζουγκόριε και σαν μάθημα για όλους μας.

Ο Ιησούς με καθοδήγησε στην αποστολή μου βήμα-βήμα, πολύ προσεκτικά. Ο τρόπος με τον οποίο προετοίμασε κάποιον σαν εμένα, δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα θαύμα, να εκπαιδεύσει εμένα που είχα άγνοια της Αγίας Γραφής, άγνοια στα θέματα της Εκκλησίας, εντελώς αδιάφορη προς τη θρησκεία, χωρίς καμία κατήχηση, ένα άτομο που ποτέ δεν προσευχόταν ούτε πήγαινε στην Εκκλησία, αλλά ζούσε μόνο με τον τρόπο ζωής της υψηλής κοινωνίας. Η καθοδήγησή Του, που ήταν θεϊκή, με οδήγησε σιγά-σιγά στον τρόπο που ήθελε, να γίνω ένα μαζί Του, «επίτρεψέ Μου να σε διαπλάσω όπως θέλω να είσαι ...», συνήθιζε να μου λέει. Ήθελε να γίνω μάρτυρας της ενότητας, ή όπως είπε: εικόνα της ενότητας. Θέλει όλοι να γίνουμε εικόνα της ενότητας.

Για αρκετά χρόνια, ο Κύριος με καθοδηγούσε να αντιληφθώ ότι θέλει να συγκεντρώσω όλες τις Εκκλησίες, προκειμένου να συμφιλιωθούν και να γκρεμιστεί το φράγμα της διαίρεσής μας. Αυτό το φράγμα που μας χωρίζει, δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Σατανά. Κατάφερα όμως να συγκεντρώσω τις Εκκλησίες όπως Εκείνος ήθελε; Ναι, μόνο αφού Του επέτρεψα να με καθοδηγήσει με εμπιστοσύνη και χωρίς αμφισβήτηση. Και έτσι, μαζί με τους συνεργάτες τους οποίους μου έδωσε, ‘εργάτες του πλούσιου Αμπελώνα Του’, όπως τους αποκάλεσε, συνεργαστήκαμε για τη συγκέντρωση των Εκκλησιών. Η μεγαλύτερη επιτυχία μας ήταν όταν ο κλήρος 24 εκκλησιαστικών ομολογιών συγκεντρώθηκε στο προσκύνημά μας και τέλεσε τη Θεία Λειτουργία γύρω από ένα βωμό! Ο αριθμός των κληρικών ήταν περί τους 120, συνοδευόμενοι από 700 λαϊκούς. Το Πνεύμα του Κυρίου στη διάρκεια των προσκυνημάτων μας αναλαμβάνει τα ηνία και γεμίζει την καρδιά του κληρικού με τη δίψα να θέλει να γίνει ένα, δείχνοντάς μας ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά που μας χωρίζουν. Είναι κάτι που δεν τους επιβάλλεται, αλλά μια εσωτερική επιθυμία να μοιραστούν το ίδιο Ποτήριο και να φάνε τον ίδιο Άρτο. Ίσως αυτή η ενέργεια, το να ζήσουν ως μια Εκκλησία μέσα στην ποικιλομορφία της, είναι ένα όραμα για το μέλλον. Το ζήσαμε πριν την εποχή μας.

Λίγα χρόνια μετά απ’ αυτό, με έστειλε στην Ταϊβάν για να δώσω μαρτυρία. Ο Αρχιεπίσκοπος Joseph Ti-Kang ήταν πολύ ανοικτός στα μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής και με δέχτηκε θερμά. Με έβαλε να μιλήσω πρώτα στους ιερείς του για το πώς μας καλεί ο Κύριος καλεί στην ενότητα μέσα στην ποικιλομορφία και σκέφτηκα ότι αυτό ήταν εύκολο, αφού ο Ιησούς με είχε εκπαιδεύσει δίνοντάς μου πολλά μηνύματα πάνω σ’ αυτό το θέμα, επομένως, ήξερα τι να πω. Αλλά αργότερα, ο Αρχιεπίσκοπος με κάλεσε το απόγευμα για να πει ότι είχε προσκαλέσει μερικούς ιθύνοντες (περίπου 20) από άλλες θρησκείες και ότι θα ήθελε να δώσω μια διαθρησκειακή ομιλία. Ξαφνιάστηκα, γιατί δεν είχα ποτέ μιλήσει σε ανθρώπους άλλων θρησκειών. Εντελώς απροετοίμαστη, παραπονούμενη στον Ιησού ότι δεν έπρεπε να μου κάνει τέτοιες εκπλήξεις σαν ηλεκτρικό σοκ, είπα, ‘que sera sera …’(ό, τι είναι να γίνει, ας γίνει). Αυτή η συνάντηση πήγε τόσο καλά και τόσο ομαλά, που άγγιξε ακόμη και την καρδιά τους. Ένας Μουσουλμάνος έκλαιγε επειδή από αυτά που άκουσε, αισθάνθηκε πως ήταν άξιος αγάπης και  πως τον καταλάβαινε κάποιος που δεν ήταν Μουσουλμάνος.

Αυτό ήταν λοιπόν το πρώτο βήμα με το οποίο ο Ιησούς με ωθούσε σε διαθρησκειακούς διαλόγους. Με έβαλε πιο βαθιά σιγά σιγά, αργότερα συναντώντας έναν Ιμάμη και έναν σεβάσμιο Βουδιστή στο ταξίδι μου στη Ντάκα, που ήρθαν στην ομιλία μου. Προσκλήθηκαν από τους Χριστιανούς. Όταν ο Σεβάσμιος της Ντάκα διαπίστωσε ότι ένας από τους μοναχούς του είχε πάει εκεί, τον μάλωσε που δεν του είπε να παρευρεθεί κι εκείνος. Ωστόσο, ο Σεβάσμιος έστειλε μήνυμα ότι ήθελε να με συναντήσει και έτσι δέχθηκα την πρόσκλησή του. Έτσι ανακάλυψα τον Σεβάσμιο Mahathero Suddhananda – ο οποίος απεβίωσε πρόσφατα, ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του – και είδα το έργο που έκανε. Μεγάλωνε ορφανά παιδιά παρέχοντας σχολική εκπαίδευση και στη συνέχεια τα βοηθούσε να εγγραφούν σε πανεπιστήμια. Ήταν ένας στοργικός πατέρας για τα παιδιά και έτσι η Αληθινή εν Θεώ Ζωή προσέφερε στον Σεβάσμιο τη βοήθειά μας από το ταμείο του Beth Myriam. Από τότε, ο Σεβάσμιος Suddhananda, με κάλεσε αρκετές φορές για να μου απονείμει τα Χρυσά Μετάλλια Βραβείου Ειρήνης για την προώθηση της ειρήνης και της συμφιλίωσης στον κόσμο. Τις ομιλίες μου στο μοναστήρι του τις άκουσαν βουδιστές μοναχοί, Ινδουιστές και Μουσουλμάνοι καθώς και Χριστιανοί. Ένας Μουσουλμάνος καθηγητής, ο οποίος ήταν παρών, του άρεσε τόσο πολύ η ομιλία μου την πρώτη φορά, που την επόμενη μέρα με κάλεσε να μιλήσω στους μαθητές του Μουσουλμανικού πανεπιστημίου. Τότε, ήρθαν οι Ινδουιστές και μου ζήτησαν να μιλήσω και στους φοιτητές του δικού τους πανεπιστημίου.

Όταν ο πόλεμος στη Συρία συνεχιζόταν και η πόλη του Χομς είχε καταστραφεί εντελώς, ενώ και το Χαλέπι δεχόταν επίθεση, με κάλεσαν να πάω εκεί και να κάνω μια σειρά τηλεοπτικών συνεντεύξεων με τη Lea, την παρουσιάστρια του Télé Lumière. Δεν είχα κανένα δισταγμό για το αν θα έπρεπε να πάω σε ένα μέρος όπου εξακολουθούσε να γίνεται πόλεμος. Εφόσον ο Χριστός με έστελνε εκεί, έπρεπε να πάω. Άρχισα με τη Βηρυτό. Το Télé Lumière θα οργάνωνε τους διαθρησκειακούς διάλογους μαζί μου και με τους Ιμάμηδες και τους Σέιχ από τους Druz, τους Σιίτες και τους Σουνίτες, ομολογίες της Ισλαμικής θρησκείας, μαζί με διάφορους μητροπολίτες και επισκόπους. Εξάλλου, ο πληθυσμός του Λιβάνου είναι μικτός, οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί ζουν μαζί αρμονικά. Το θέμα αυτών των συνεντεύξεων ήταν ‘πώς να ζει κανείς ειρηνικά με όλους’, και για τα μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής που ο Θεός στέλνει σε όλο τον κόσμο.

Με συνόδευε ο π. Rolf Schoenenberg, αλλά μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν είχε συμμετάσχει ποτέ σε διαθρησκειακό διάλογο, όμως δεν δίστασε να συμμετάσχει, εμπιστευόμενος την Παναγία που θα τον καθοδηγούσε και βασιζόταν στο Άγιο Πνεύμα για να δώσει μια εξαιρετική ομιλία. Η πρώτη συνέντευξη του Télé Lumière πήγε εκπληκτικά καλά. Μεταξύ των παρευρισκόμενων ήταν Επίσκοποι, Σέιχ από τους Druz, τους Σιίτες και τους Σουνίτες. Μετά τη λήξη της συνέντευξης, ο Σιίτης Σέιχ Mohamed Ali el Haj με ρώτησε εάν μπορώ να πάω να μιλήσω στον λαό του την επόμενη μέρα, αλλά έφευγα εκείνη την ημέρα και έτσι δεν έγινε αυτό. Ωστόσο, κανόνισε να επιστρέψω στη Βηρυτό και να είμαι ο βασικός ομιλητής σε μια συγκέντρωση που προετοίμασε με Μουσουλμάνους και Χριστιανούς.

Αργότερα, το πρόγραμμα μάς οδήγησε από τη Βηρυτό στη Συρία μέσω Δαμασκού με αυτοκίνητο, εκεί είχαμε μια ομιλία σε μια εκκλησία και από εκεί περάσαμε στο Χομς όπου δύο ηρωικοί ιερείς κρατούν ενεργό το Beth Myriam (φιλανθρωπικό έργο για τη σίτιση των φτωχών) ανάμεσα στα ερείπια. Από εκεί, μετά την επίσκεψή μας, συνεχίσαμε βόρεια στο Χαλέπι με αυτοκίνητο, ένα ταξίδι οκτώ ωρών σε επικίνδυνο δρόμο με ελεύθερους σκοπευτές πίσω από τους λόφους. Όταν φτάσαμε στο Χαλέπι, με κάλεσαν να συναντήσω αρκετούς Σέικ και Επισκόπους για συνεντεύξεις, όπου με καλωσόρισαν με αγάπη και με χαρά. Ορισμένες συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν σε εκκλησίες, άλλες σε ιερούς τόπους. Πού και πού λοιπόν, σκεφτόμουν τον τρόπο με τον οποίο ο Κύριος με οδηγούσε, χωρίς να ψάξω εγώ να εμπλακώ με διαθρησκειακούς διαλόγους, καθώς τους βρήκα μπροστά μου. Ήταν σαν να με τράβηξαν μέσα τους!

Όταν επέστρεψα στο σπίτι από τη Συρία, μια μέρα μπήκα στον πειρασμό να έχω μια μικρή αμφιβολία, και ν’ αναρωτιέμαι αν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε ο Κύριος. Δεν παύει ποτέ να μου δείχνει, όταν είμαι ειλικρινής, αν κάνω ή όχι το Θέλημά Του. Λίγο μετά την επιστροφή μου σπίτι μου, ανακάλυψα ότι ο Πάπας Φραγκίσκος επισκέφθηκε ένα τέμενος και αγκάλιασε από σεβασμό έναν Ιμάμη. Ήταν περιτριγυρισμένος από Ιμάμηδες. Αυτό μου θύμισε και τον καιρό που ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β′ είχε επισκεφθεί ένα τέμενος και είχε έρθει σε επαφή με τον Μουσουλμανικό λαό. Επομένως, αυτές οι διαθρησκειακές επαφές δεν ήταν απλή σύμπτωση.

Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν την ενότητα στην ποικιλομορφία καθώς και την αξία της – ακόμα λιγότερο όταν ο Κύριος με ωθεί σε διαθρησκειακούς διάλογους. Δεν βλέπουν καθαρά την πρωτοβουλία του Πάπα για διαθρησκειακό διάλογο και συχνά τον παρεξηγούν. Δεν καταλαβαίνουν την πρωτοβουλία του Αγίου Πνεύματος, που ο Πάπας την πραγματοποιεί λόγω της αφοσίωσης του και της πιστότητάς του στον Θεό.

Το Άγιο Πνεύμα δίνει ώθηση για την Ειρήνη και την Ενότητα μεταξύ όλων των ανθρώπων. Ο Πάπας δείχνει βαθιά ταπεινοφροσύνη και θάρρος να ακολουθήσει αυτό που θέλει το Άγιο Πνεύμα, παρότι ξέρει ότι θα υπάρξουν άνθρωποι που δεν θα καταλάβουν και ότι θα δεχθεί  ανελέητα επιθέσεις. Πολλές φωνές εξακολουθούν να κουτσομπολεύουν στην κοινωνία λέγοντας ότι ο Πάπας επιδιώκει να κάνει μια νέα παγκόσμια τάξη και μια παγκόσμια θρησκεία. Γι’ αυτό, κάθε φορά που αγκαλιάζει έναν Μουσουλμάνο, κατηγορείται και διώκεται με φωνές που λένε: «Δείτε! Είναι προδότης του Χριστού – ‘πούλησε’ τον Χριστό – είναι ένας αντίχριστος!»

Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και η Παναγία σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες, μας καλούν στην ειρήνη και την ενότητα – δεν μπορούν να το κατανοήσουν – δεν ακούνε τα λόγια της ευλογημένης μας Μητέρας στο Μετζουγκόριε – αυτά που είπε για τους Μουσουλμάνους. Αγνοούν τα λόγια: «Επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» όπως και οι Εβραίοι δεν κατάλαβαν την θεραπεία που έκανε ο Χριστός το Σάββατο, όταν ο άνθρωπος μάζεψε το κρεβάτι του. Ανταπάντησαν: «Πώς τολμάει και εργάζεται το Σάββατο;» Δεν το κατανόησαν… Ούτε κατάλαβαν ότι ο Θεός έκανε το Σάββατο για τον άνθρωπο και όχι τον άνθρωπο για το Σάββατο.

Η προσέγγισή μου, λοιπόν, προς τους μη Χριστιανούς είναι μια προσέγγιση σεβασμού, αδελφικής αγάπης, αλλά πάνω απ’ όλα: μετάδοσης της αγάπης του Χριστού σ’ αυτούς. Μεγάλωσα στην Αίγυπτο – μια χώρα γεμάτη Μουσουλμάνους, καλούς Μουσουλμάνους. Οι γείτονές μας στο σπίτι στην Ηλιούπολη, ήταν Μουσουλμάνοι και ήταν από καλές οικογένειες. Οι γονείς μου είχαν καλή σχέση μαζί τους και ζούσαμε ειρηνικά.

Η Μητέρα Τερέζα της Καλκούτας εργάστηκε με Ινδουιστές. Τους αγάπησε σαν δικά της παιδιά. Έγινε μάρτυρας της αγάπης του Χριστού, δείχνοντάς τους φιλανθρωπία και αγκαλιάζοντάς τους στο Όνομα του Χριστού. Δεν είχε ποτέ καμία προκατάληψη μέσα της και δεν έκανε ποτέ κανένα διαχωρισμό μεταξύ Χριστιανών και Ινδουιστών, εκδηλώνοντας την ίδια αγάπη και στοργή. Ποτέ δεν τους ανάγκασε να αλλάξουν την πίστη τους, αλλά τους άφησε ελεύθερους να επιλέξουν. Ήταν ένα παράδειγμα σε ότι αντιπροσωπεύει ο Ιησούς, και γι’ αυτό έγινε Αγία. Γιατί ο Σωτήρας μας γεννήθηκε και πέθανε όχι μόνο για εμάς τους Χριστιανούς, αλλά για όλη τη δημιουργία Του. Ήρθε για να μας λυτρώσει όλους. Έδειξε την αγάπη Του όχι μόνο στους Εβραίους αλλά και στους εθνικούς. Η αγάπη Του είναι για το σύνολο της δημιουργίας Του.

Πρέπει να θυμόμαστε δύο πράγματα: ο Θεός γνωρίζει αυτό που πραγματικά είμαστε. Και το δεύτερο: δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε πρεσβευτές της ειρήνης και της ενότητας για τον Χριστό, ο οποίος απευθύνει έκκληση μέσα από εμάς.

Βασούλα