Προσκύνημα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής στη Μόσχα – 1-10 Σεπτεμβρίου 2017
Ποια είναι η Γέφυρα που μας ενώνει και δίνει
Ειρήνη στον Κόσμο;
Επίσκοπος Isidore Battikha
Αρχιεπίσκοπος του Χομς, Συρία
Επίσκοπος του Πουέρτο Λα Κρουζ, Βενεζουέλα
Μελχίτικη Ελληνική Καθολική Εκκλησία
Το να χειριστεί κανείς ένα τόσο βαθύ θέμα με λίγα λόγια και μέσα σε δέκα λεπτά είναι ένα πολύ δύσκολο έργο. Έτσι, για να μπορέσω να το κάνω, θα μιμηθώ τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ο οποίος χειριζόταν μεγάλα θέματα με λίγα λόγια, μιλώντας στα πλήθη με παραβολές. (Μτ. 13:34)
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχαν δύο αδελφοί, ο Φραγκίσκος και ο Κύριλλος, που ζούσαν σε δύο διαφορετικά σπίτια, το ένα απέναντι από το άλλο, περιτριγυρισμένα από μια πανέμορφη εξοχή. Εξαιτίας μικρών προβλημάτων, που μεγάλωναν με τον καιρό, οι δύο αδελφοί σταμάτησαν να μιλάνε ο ένας στον άλλο και απέφευγαν να διασταυρώνονται οι δρόμοι τους.
Μια μέρα, ήρθε ένας ξυλουργός σε ένα από τα σπίτια και ρώτησε αν υπήρχε κάποια δουλειά για εκείνον. Ο Φραγκίσκος απάντησε:
– Βλέπετε, κύριε, αυτές τις ξύλινες σανίδες, κοντά στο ρυάκι; Τις έκοψα πρόσφατα. Ο αδελφός μου ο Κύριλλος ζει στο σπίτι από την άλλη πλευρά και, εξαιτίας της αντιπαλότητάς μας, έκανε εκτροπή στο ρυάκι για να μας χωρίσει για πάντα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν θέλω να βλέπω πια το σπίτι του. Σας ζητώ να μου φτιάξετε ένα φράχτη, ένα τείχος που θα με εμποδίσει να βλέπω οτιδήποτε βρίσκεται στην απέναντι πλευρά.
Ο Φραγκίσκος έφυγε για την πόλη και επέστρεψε αργά το βράδυ…
Τι μεγάλη έκπληξη που είχε όταν είδε, αντί για φράχτη, μια όμορφη γέφυρα που είχε χτίσει ο ξυλουργός, για να ενώσει και τις δύο πλευρές της γης.
Δίχως να μπορεί να πει λέξη, είδε ξαφνικά στην απέναντι πλευρά τον αδελφό του τον Κύριλλο να διασχίζει τη γέφυρα με ένα πλατύ χαμόγελο.
– Φραγκίσκε, αδερφέ μου, δεν μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου! Εσύ έχτισες αυτή τη γέφυρα, ενώ εγώ σε είχα αδικήσει. Έρχομαι να σου ζητήσω συγγνώμη. Τι ταπεινότητα, Φραγκίσκε, τι θάρρος που έχεις! Συγχώρεσέ με, αδερφέ, συγχώρεσέ με…
Και οι δύο αδελφοί αγκάλιασαν ο ένας τον άλλο, ξεχνώντας το παρελθόν για να χτίσουν ένα μέλλον ειρήνης και αδελφοσύνης.
Όταν ο Φραγκίσκος αντιλήφθηκε πως ο ξυλουργός έφευγε, του είπε:
– Καλέ μου άνθρωπε, πόσα σου χρωστάω; Γιατί δεν μπορείς να μείνεις μαζί μας, για να γιορτάσουμε τη συμφιλίωση μας;
– Όχι, ευχαριστώ, αγαπητέ φίλε, απάντησε ο ξυλουργός, έχω ακόμα πολλές γέφυρες που πρέπει να χτιστούν. Αυτή είναι η αποστολή μου…
_________________
- Τα δύο ονόματα που επιλέχθηκαν, «Φραγκίσκος» και «Κύριλλος», συμβολίζουν τις δύο αδελφές Εκκλησίες: την Καθολική και την Ορθόδοξη.
- Η αποστολή κάθε χριστιανού είναι να είναι γεφυροποιός.
- Οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων είναι πλούτος και όχι αδυναμία.
- Αυτά που ενώνουν τους Χριστιανούς είναι πολύ μεγαλύτερα απ’ αυτά που τους διαφοροποιούν.
- Οι ξύλινες σανίδες που χρησιμοποιούνται για το χτίσιμο της γέφυρας είναι: η ταπεινότητα, η συγχώρηση και η αλήθεια. Όλα μαζί θα μας δώσουν έναν κόσμο ειρήνης και γαλήνης.
- Για να πιστέψει ο κόσμος στον Σταυρό και στην Ανάσταση του Κυρίου μας, ας αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο και ας συγχωρήσουμε τα αδικήματα ο ένας του άλλου, έτσι ώστε ο Κύριός μας να συγχωρήσει και τα δικά μας αδικήματα και να μας δώσει την Ειρήνη. Επειδή όσοι δεν έχουν ειρήνη μέσα τους, δεν μπορούν να την δώσουν στον κόσμο και στους άλλους.
ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ
Σε έναν ύμνο προς την Ειρήνη, με λόγια του Πάπα Φραγκίσκου, που έγινε τραγούδι από τον Odino Faccia, αυτή η όμορφη μελωδία εκφράζεται ως εξής: «Για να είναι όλοι ένα / τοίχοι δεν υπάρχουν πια / αλλά μόνο η αξία της συνάντησης / αυτή είναι η γέφυρα για την ειρήνη / η ενότητα είναι η οδός / μια συμμαχία πάντα ανοικτή στην αγάπη και την αλήθεια.
Paz – Paix – Peace – Salam – Shalom – Pace – Irene – Mir …… (Ειρήνη – σε διάφορες γλώσσες)
Αδελφές και αδελφοί,
Προσμέναμε την ειρήνη, και τίποτα δεν πάει καλά … Ποιος δεν θέλει την Ειρήνη; ΑΛΛΑ … Πώς να την επιτύχουμε σε έναν κόσμο αναστατωμένο από πολυάριθμα και δύσκολα προβλήματα;
Ο Χριστιανισμός αναγγέλλει την Ειρήνη με τον Άρχοντα της Ειρήνης (τον Ιησού) (Ησ. 9:6) και συνεχίζει να την αναγγέλλει σε κάθε σύναξη των Χριστιανικών Κοινοτήτων. Το Ισλάμ αναγγέλλει την ειρήνη μεταξύ όλων των οπαδών της θρησκείας του, με ένα χαιρετισμό που έχει γίνει παγκόσμιο σύμβολο της αραβικής γλώσσας: Alsalam Alaykoum (Ειρήνη σε σας). Οι Εβραίοι βάζουν τις ρίζες της Ειρήνης με ένα Shalom (Ειρήνη), πολύ γνωστό σε όλους … Shalom, Shalom, Shalom … το ίδιο και οι άλλες θρησκείες της Γης.
Πού είναι το πρόβλημα για την επίτευξη ειρήνης;
Ο Άγιος Αυγουστίνος λέει: «Pax tranquillitas ordinis» – Η ειρήνη είναι η ηρεμία της τάξης (Πολιτεία του Θεού, βιβλίο ΧΙΧ, κεφ. 13). Ναι, ηρεμία της τάξης, επειδή η τάξη είναι η σωστή διευθέτηση των πραγμάτων σύμφωνα με το τέλος τους, και το τέλος κάθε ανθρώπινου πλάσματος είναι να επιστρέψει στον Θεό, από τον οποίο προήλθε … Είναι μια γέφυρα, ανάμεσα στον Θεό και την ανθρωπότητα, μια γέφυρα που φέρνει τον Λόγο του Θεού στους ανθρώπους, μέσα από τους υπερβατικούς δίαυλους των Ιερών Βιβλίων, στις διαφορετικές θρησκείες, που βρίσκουν την προέλευσή τους στην ανθρώπινη συνείδηση η οποία αναζητά πάντα τον Δημιουργό και διακρίνει ανάμεσα στο καλό και το κακό.
Αλλά αυτή η γέφυρα με τον Θεό πρέπει να υλοποιηθεί με τις γέφυρες που πρέπει να χτίσουμε ανάμεσα στους ανθρώπους, παρόλο που έχουν διαφορετικούς δρόμους για τον Θεό, μια πολυμορφία που αποτελεί ένδειξη της ελευθερίας μας.
Σε αυτόν τον κόσμο των παράδοξων και συνεχών αλλαγών, η παγκόσμια κοινωνία έχει μια ορισμένη ομογενοποίηση, ενώ ταυτόχρονα γίνεται αντιληπτή η μεγάλη πολυμορφία της σε κοινούς χώρους συνύπαρξης. Οι προσπάθειες, που αναπτύσσονται σε όλο τον κόσμο, για την προώθηση του διαθρησκευτικού διαλόγου, αυξάνονται καθώς αυξάνεται η έννοια της ομοιομορφίας και της δυσπιστίας απέναντι στη διαφορά.
Η απάντηση στις συγκρούσεις ταυτότητας γίνεται όλο και πιο έντονη μέσα από προτάσεις για τη δημιουργία δεσμών μεταξύ των διαφορετικών κοινοτήτων των πιστών. Δεσμοί που δεν επιδιώκουν να διευθετήσουν τις διαφορές ή να τις επιλύσουν σε ένα ομοιογενές πλαίσιο όπου δεν γίνονται σεβαστές οι αποκλίσεις, αλλά να τις θεωρούν (τις διαφορές) ως μέρος ενός πιο περίπλοκου έργου, γεμάτου αποχρώσεις, λιγότερο επηρεασμένου από μια επιβεβλημένη ιδεολογία, όπου κυριαρχούν η προθυμία να μοιραστούν το ταξίδι και η αμοιβαία αναγνώριση. Αυτές είναι βασικές εργασίες, από μέρα σε μέρα, που χαρακτηρίζονται από πρακτικές αρχές που δεν προτίθενται να χαθούν σε ανυπόστατες συζητήσεις ή σε υποτιθέμενες προσδοκίες για κυριαρχία.
Το θρησκευτικό πεδίο είναι ευαίσθητο στην εκδήλωση συγκρούσεων ταυτότητας, αυτό είναι αλήθεια, αλλά διαθέτει και το δικό του αντίδοτο: είναι το πεδίο που μας μιλάει περισσότερο για την ανθρώπινη κατάσταση.
Διάλογος ή συνύπαρξη;
Διάλογος με συνύπαρξη και σεβασμό …
Στόχος δεν είναι ο ανταγωνισμός, αλλά το να γνωρίσουμε, να μοιραστούμε, να χτίσουμε γέφυρες και να δώσουμε μαρτυρία …
Η ιδέα του διαλόγου δεν είναι το να μπερδέψουμε ταυτότητες ή να κάνουμε κάποιου είδους συγκρητισμό, γιατί για να χτίσουμε γέφυρες πρέπει να έχουμε μια σταθερή βάση σε κάθε πλευρά, χρειαζόμαστε «ιώδια» για ισορροπία και ενίσχυση … αυτά τα «ιώδια» είναι η ταπεινοφροσύνη, η ευσπλαχνία, η συγχώρεση, η προσευχή και το να γνωρίσει ο ένας τον άλλο ….
Η Αγιότητά του ο Πάπας Φραγκίσκος, απευθυνόμενος στους πρέσβεις το 2013, είπε: «Να χτίσουμε γέφυρες μεταξύ θρησκειών για την Ειρήνη». Ο διάλογος βοηθάει στο να χτιστούν γέφυρες μεταξύ όλων των ανθρώπων έτσι ώστε ο καθένας να βρει στον άλλον όχι έναν εχθρό, έναν αντίπαλο ή έναν ανταγωνιστή, αλλά έναν αδελφό που τον καλωσορίζει και τον αγκαλιάζει. Δεν μπορούμε να χτίσουμε γέφυρες ανάμεσα σε ανθρώπους που αγνοούν τον Θεό και το έλεός Του, αλλά και δεν μπορούμε να έχουμε αληθινές σχέσεις με τον Θεό αγνοώντας τους άλλους.
Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ειρήνη αν κάθε άτομο έχει ως μέτρο τον εαυτό του, αν κάθε άτομο διεκδικεί μόνο το δικό του δικαίωμα, χωρίς, ταυτόχρονα, να νοιάζεται για το καλό των άλλων, όλων, ξεκινώντας από τη φύση που οι άνθρωποι στη γη έχουν από κοινού, πλασμένοι το ίδιο σύμφωνα με την εικόνα και την ομοίωση του Θεού.
Απάντηση